Overal waar je als blanke (mzungu) bent wordt je door iedereen vriendelijk begroet soms in het Engels en soms in het Chichewa:

'Hello, how are you?

Hello I’m fine thanks, how are you?

I’m fine thank you!

Moni, muli bwanji?

Moni, ndili bwino, muli bwanji?

Ndili bwino, zikomo!

En als je op een later moment ergens loopt kan er ook zomaar iemand op je afstappen en zeggen: Do you remember me? Wij als mzungu worden nl. overal herkend. En als je eenmaal je naam genoemd hebt vergeten ze die vaak ook niet meer!

Het leven in Malawi is wel heel wat anders dan thuis, iedereen zwaait naar elkaar en maakt zich vooral niet druk.

Overal lopen mensen op straat, vrouwen met van alles op hun hoofd een mand met bananen, een koffer alles kan. Ook zitten er veel mensen langs de weg die proberen wat aan je te verkopen. Heel veel variatie is er niet en meerdere mensen naast elkaar die hetzelfde verkopen is heel gewoon. Bananen, mango's, airtel (beltegoed), appels, gekookte eitjes. Ook wandelende verkopers zie je veel. Ze hebben een paar broeken, 3 paar schoenen, dweilen, armbandjes en......vast nog wel meer.

Toch als je eens goed om je heen kijkt, zie je dat de mensen echt wel heel arm zijn. Heel veel mensen dragen kapotte kleding en kindjes hebben zelden schoentjes aan.

De fietsen van de fietstaxi hebben niet eens allemaal pendalen en verlichting. Er zijn ook wel mensen die het wel goed hebben, gezien hun kleding en auto's, maar dat zijn er niet veel.

Ook hebben veel kinderen geen moeder of beide ouders niet meer en zitten daardoor in een opvanghuis, je hebt nergens een plekje voor jezelf, overal zijn andere kinderen die zich met jou bemoeien, nergens even aandacht voor een jou alleen. Altijd vechten om een plekje.

Ook de hygiëne is ver te zoeken, op scholen, in weeshuizen en bij de mensen thuis is er geen fatsoenlijke wc, soms zit er een gat in de grond maar ook dat zelfs niet en moet men naar een gemeenschappelijk toilet. Ook wc papier is niet aan de orde, een krant daar kan je het mee doen. Laat staan dat zij hun handen wassen daarna.

Alleen voor het eten gaan de meeste handen wel even in een bakje water, dit omdat iedereen hier met z'n handen eet.

Wassen is hier ook niet eenvoudig. Omdat er weinig mensen water bij hun huis hebben moeten de vrouwen eerst lopend naar de waterput. Daarna moeten ze de was op de hand wassen dat is best heftig en zwaar vooral in deze hitte! Respect voor deze vrouwen!

Zelf wassen we hier ook met de hand dus ik weet hoe vermoeiend en warm het is.

En ook begrijp ik wel dat er lang niet voor iedereen elke dag schone kleding is.

Ook de mannen sjouwen wat af. Ze lopen met enorme zakken vol met van alles en nog wat op hun hoofd of met een volgepakte fiets of handkar.

Maar.....de mensen hoeven hier in ieder geval niet naar de sportschool!

Wachten......geduld hebben dat is iets wat je hier wel leert!

Wachten op de tuktuk, de minibus en als je er in zit weet je ook nooit wanneer hij gaat rijden, en wachten bij een politeicontrole, wachten op stroom, wachten op water, wachten op.........

Tot zover weer een stukje van hier.

Groetjes vanuit een heerlijk zonnig 34 graden Malawi!